Als je door de oude hoge poorten stapt van Hof de Brulle laat je de buitenwereld even achter je. Je wordt meteen omhult door de monumentale bourgondische sfeer die hier hangt. Overal waar je kijkt, zie je eeuwen oude balken. Hier en daar zie je een oud landwerktuig, ’n verroeste ring, een houten botervat of een koeienketting waar de kalfverf nog aan zit. De oude, tien meter diepe waterput, ligt er nog steeds, diep verscholen. De Hof is oud, heel oud. Het boerenhuis uit dat in 1497 voor het eerst wordt beschreven is nu onderdeel van deze prachtige vierkantshoeve. Daarin wisselen leemvakwerk, mergel en de zeldzame Kunrader zandsteen elkaar af. De hoeve is vast ouder, maar vanaf 1497 zijn de adellijke eigenaren en pachters met naam en toenaam bekend. Oude documenten, kaarten en foto’s zijn goed bewaard gebleven dankzij de belangrijke rol van de Hof voor de omgeving. Zelfs de bouwtekening van de aanbouw in 1743 is gearchiveerd.
Dorsen van het graan, familie Spierts, omstreeks 1950
De hof is nu een plek waar gasten elkaar ontmoeten voor vakantie, trainingen, vergaderingen, (kook)workshops en kleinschalige intieme bijeenkomsten.
Tot 2002 was Hof de Brulle in gebruik als boerderij. De vakkundige en grondige restauratie duurde tien jaar. Ook de omliggende 1,5 ha grote buitenhof is in ere hersteld. De transformatie van de oude carréhoeve was ingrijpend, maar de essentie is gelukkig gebleven. Als je de grote lounge binnenstapt of een van de slaapkamers, adem je geschiedenis in. Zelfs in de moderne strakke badkamers zie je de eeuwenoude balken. De combinatie met design en kunst inspireert: de grote strakke banken in de lounge contrasteren mooi met de robuuste wanden van Kunradersteen en de grote Venetiaanse lampen, die subtiel doorweven zijn met bladgoud. DSM schonk ze in 1959 aan de toen nieuwe Heerlense stadsschouwburg en nu hangen ze hier in al hun glorie.
De naam dankt de hoeve aan een oude Gallo-romeinse aanduiding voor een vochtig bos of weiland: het Geuldal waar al het water van de omringende heuvels zich verzameld. In de volksmond werd de hoeve begin deze eeuw nog ‘der Breul’ genoemd, maar kreeg na de renovatie de naam ‘Hof de Brulle’. Vele jaren later blijkt dat dit ook de naam te zijn in de eerste officiële akte uit de 15de eeuw: hoff de Brulle.
1497
Eerste vermelding Hoff de Brulle: verkoop hof aan de Jonckheren van Wylre zu Terworm uitbreiding van de landerijen.
1724
Verkoop aan Baron Maximiliaan Wilhelm von der Heyden von Belderbusch-Wylre herbouw tot vierkantshoeve.
1826
Voor het eerst in handen van een vrouw. De Brulle wordt getaxeerd op 900 gulden en Joséphine, het petekind van keizerin Joséphine, erft de hof.
1849
Brulshof voor het eerst in burgerlijk bezit.
2000
Overlijden Johan Spierts en zijn vrouw Jeanne Ploemen, de laatste boeren op de Hof.
2002-2012
Aankoop en restauratie door Frans Lenssinck & Bertie Bisschops.
2016
Verkoop aan Bertie Bisschops, upgrade & uitbreiding badkamers + techniek
2019
Onderzoek naar geschiedenis Hof de Brulle, publicatie boek ‘Monumentaal Wijlre’ door Leon Hupperichs
2024
De hoeve verkocht aan nieuwe eigenaar onder de bedrijfsnaam Hof de Brulle B.V.